On dört yaşındaydım. Teyzem o yıl bizim evde kalıyordu. Hafızamdaki teyzem, Müjde Ar’ın baş rolünü oynadığın Teyzem’den çok da farklı değil. Bir süredir elinden düşürmediği mavi ince bir kitabı okuyordu sürekli ve onun elinin değdiği her şey benim için bir arzu nesnesine dönüşüyordu. Türk Dili ve Edebiyatı dersleri dışında hiç şiir kitabı okumamıştım ben. Bir gün beni yanına çağırdı, kafamı omzuna yaslayarak uzandım yatağa ve bana Murathan Mungan’dan Yalnız Bir Opera’yı okudu. O şiirin içindeki dört mısra, hala benim yazabildiklerimden daha fazla beni anlatıyor.
Sonra tımarhanelerde tımar edilen ruhum, maskeler ve çiçekler biriktiriyordu, linç edilerek öldürülenlerin hayat hikayelerini de… Korsan yazıları, kara şiirleri, gizli kitapları ve açık hayatları seviyordu.
Bu gece ise bu mısralardan güç alarak, o sevdiğim hayatlar gibi, yıllarca yutkunduğum hatıralarıyla kendi hayatımı açıyorum.
2 Yorum